De kunstzinnige Shun-Ying Lu uit Taiwan woont en werkt sinds 2011 in Hasselt. Haar carrière in de wereld van design, theater en ambachten brachten haar via Taipei en New York tot in België. Sinds 2018 is ze onder de naam ShunMade actief betrokken bij kunstprojecten als deeltijds kunstenaar en planner van culturele activiteiten.

Ze vertelde ons volop over haar studies Nederlands en de taal die nu haar gedachten beheerst.

— Shun-Ying Lu, oud-cursiste NT2 uit Taiwan

School op maat

Ik studeerde eerst Nederlands aan twee andere scholen, maar PCVO Moderne talen voelde pas echt als thuiskomen. De sfeer was hier zo ontspannen en spontaan. Ik vond de lessen heel gestructureerd en de leraren lief. Het secretariaat stond ook altijd klaar om me te helpen met mijn administratie. Hier was er ook een groot aanbod.

Nederlandse gedachten en gedichten

Mijn leven speelt zich hier af. Ik heb dus niet alleen Nederlands nodig voor mijn werk, maar voor verbinding met mensen. Daarom vind ik het belangrijk om Nederlands te praten.

Het kost me moeite om een taal te leren, maar ondertussen zit Nederlands diepgeworteld in mij. Toen ik mijn familie bezocht in Taiwan, betrapte ik mezelf erop dat ik eerst in het Nederlands dacht en dan naar het Mandarijns moest overschakelen. Ik schrijf zelfs soms spontaan gedichten in deze taal! Daar was ik zelf erg verbaasd over.

Jarenlange impact

Er is een oud Chinees gezegde waarmee ik het volledig eens ben: ‘Een boom groeit tien jaar, een mens honderd jaar’. Als ik aan onderwijs denk, betekent dit volgens mij dat een leerkracht bij een leerling een zaadje van kennis plant dat een heel leven blijft doorgroeien. Daarom ben ik dankbaar en pluk ik nu nog de vruchten van mijn Nederlandse lessen.

Beste vrienden

Door Nederlands te spreken heb ik mijn beste vrienden leren kennen en heb ik een goede band met mijn buren, onder wie zelfs een vroegere leerkracht. Ze helpt me met mijn administratie als het moeilijk is en leert me spontaan nieuwe woordjes. Nu reageren mensen niet meer op mijn Nederlands, dus veronderstel ik dat het goed genoeg is (lacht). Dat wil zeggen dat ik hier leef én niet alleen leef.