— Carmen Mouchaty

Maak kennis met het gezin Khouri-Mouchaty uit Syrië. Amper één jaar hadden Elia en Carmen nodig om de Nederlandse taal te studeren én alle versnelde cursussen met glans te volgen. Ondertussen zijn ze al vijf jaar in het land en voelen ze zich thuis in Hasselt. Elia werkt als logistiek bediende, Carmen doet vrijwilligerswerk en samen zorgen ze voor hun kinderen Pia en Theo.

Terug naar school… als volwassene

Elia: “De eerste schooldag was heel spannend, want alles was nieuw en anders. Vooral de uitspraak was moeilijk in het begin. Gelukkig zaten we al snel samen in de klas.”

Buitengewoon behulpzaam

Carmen: “De leraren waren ongelooflijk gemotiveerd en vriendelijk. Ze stonden altijd klaar om ons te helpen en waren gewoonweg lief. Een van onze eerste leerkrachten stond al vele jaren in het onderwijs, maar gaf nog altijd met veel passie les.  Dat was toch een verschil met onze leraren in Syrië, van wie we soms bang waren.”

Geluksmoment: feedbacklessen

“Mijn fijnste herinneringen aan de school zijn de feedbacklessen.Na elke cursus krijgt elke student feedback over zijn resultaat en dat gaat dikwijls gepaard met een feestje in de klas. Iedereen brengt wat lekkers mee, vaak van de traditionele keuken uit eigen land. Die internationale sfeer is heel leuk én ideaal om een cursus samen af te sluiten”, aldus Carmen.

Extra-muros, extra bijzonder

Carmen: “Ook onze klasuitstappen zal ik niet snel vergeten: samen naar de markt gaan om groenten of brood te bestellen, naar IKEA om lees- en spreekopdrachten te maken of een begeleide stadswandeling langs de ‘Geluksplekken’ in Hasselt. Je krijgt meteen een andere sfeer én je kan je Nederlands oefenen in de praktijk. Zo voel je dat je vooruitgang maakt.”

Accenten op de werkvloer

Elia: “Ook al slaagde ik met glans en was ik bij de besten van de klas, toch was het in begin niet makkelijk om op mijn job Nederlands te praten én te verstaan." De verschillende accenten en het jargon maakten het eerst bijzonder moeilijk. Eerst dacht ik aan opgeven, maar ik ben blij dat ik doorgezet heb. Nu ben ik niet meer bang om te praten omdat ik veel kans heb om te praten met collega’s. Alle gezinsadministratie, contacten met de school van de kinderen, buren en Belgische vrienden gaan prima in het Nederlands.”

Toekomstmuziek

Wat brengt de toekomst voor Carmen en Elia? Carmen wil graag een kantooropleiding volgen en daarna een administratieve job zoeken. Ook zumba en buikdans staan op haar bucketlist. Elia loopt dagelijks en geniet van de fietstochtjes met zijn gezin. Zodra ze de Belgische nationaliteit hebben en de situatie veilig is in Syrië, hopen ze hun familie in Aleppo te kunnen opzoeken. “Onze toekomst ligt sowieso in België, hier krijgen kinderen meer kansen,” zeggen ze eensgezind.